Öylesine gezinirken bir resim buldum.
Baktım baktım. Bu karede birşeyler var dedim kendi kendime.
Bu karede bir şeyler anlatılıyor ama derinlerde...
Gizlide ve saklıda. Öngörülen ve görülmeyenin arasında...
İşte haftalardır böyleyim.

bu bana birini hatırlattı :

kendimi

''aramızda sadece yollar var '' dedi şair küçümseyerek.
Üstesinden gelemedi sevgili okur.

Kısaca : İyi bir şey olsun

Süpersonik bebekler doğurmak istiyorum. Durmadan. Küresel bebeklerim olsun istiyorum. Durmadan doğurmak durmadan üremek istiyorum.
Burada bir ironi var . Buldun mu? Ben bulamadım ama hala var hissediyorum. Bu anatomide neden kurallar var ki zaten? Beni engelleyen o kurallar tam olarak. Mesela ingilizce konuşmak gerek çok daha fazla. Bu bana bi bakış açısı kattı biliyo musun? Keşke bilsem tam olarak da farklı bi taraftan görsem seni ve diğer insanları. Değil mi?
Kendini hiç robot gibi hissettiğin oldu mu? Benim oldu. Şu 2lemlerimizden çok uzakta bir yerlerde birer robotuz aslında. 2lemlerden uzakta derken şunu kastettim; duygulardan uzakta. Mekanik bi bölgede bulunuyoruz,bulunduruluyoruz aslında.
I Robot diye bi film vardı. O geldi aklıma. Çok korkunç olurdu bi düşünsene.Aslında o günlerde gelecek. Görür müyüz bilmem. Çok garip bi hızla ilerliyoruz çünkü.Şimdi bu saçmasapan olabilecek konuya neden mi girdim. Bilmiyorum . Biraz müzik dinleyeyim demiştim. Birden bunları yazarken buldum kendimi. Biz 2lemlerimizden kurtulmayalım oldu mu? Duygusuzlaşmayalım. Denizin kokusunu unutmayalım mesela. Deniz'i de unutmayalım.Süpersonikleşmeyelim veya küreselleşmeyelim de.